Hoe blijf je emotioneel stabiel tijdens deze crisis?

Psychologisch geneuzel waar je niet om hebt gevraagd maar waar je wel wat aan hebt.

6 mei 2020

Doodtij: een stilstandsperiode tussen eb en vloed

Hoe kan het toch dat mijn moodswings erger zijn dan voorheen? Ik word regelmatig wakker zonder zin om op te staan en dat had ik eerder niet. Ik stel zelfs het schrijven van mijn blog een week uit... nee grapje, ik was even met vakantie. Nu de sportschool gesloten is krijg ik ineens de rare behoefte om oefeningen te doen op mijn nieuw aangeschafte yogamat. De proteïne wafelmix is al in gebruik en ik heb mijn vriezer volstaan met paprika-wortelsoep. Herken je dat? Deze blog gaat over de moodswings die je tijdens de COVID-19 crisis kunt ervaren. Bij de helft van de mensen met mentale klachten zijn deze klachten verergerd sinds de coronacrisis (1). Doodtij staat voor de stilstandsperiode tussen eb en vloed. Het is een periode waarin het verschil tussen hoog- en laagwater minimaal is omdat de maan haar kracht nu op haar sterkst is. Ik maak die vergelijking omdat er nu al een tijdje niets versoepeld is in de COVID-19 maatregelen. We zitten nu twee maanden in een intelligente lock-down. Ondanks dat de tijd voorbij vliegt en mensen nieuwe ideeën bedenken, voelen anderen zich opgesloten in hun eigen huis. Deze blog gaat verder met een link tussen een rouwproces en moodswings in de COVID-19 crisis. Dit is wellicht een onconventioneel onderwerp maar ik zou Jurian niet zijn als ik hier niet over zou schrijven.

 

Relevantie

Om een link te kunnen maken tussen de omgang met corona en het natuurlijke rouwproces is het belangrijk om eerst in te zoomen op het menselijke rouwproces zelf. De dierbare die je zou verliezen, representeert datgene wat jij verliest door de inperking van je vrijheid in deze lock-down.. Je kunt bijvoorbeeld niet de afleiding zoeken die je normaal wel had gezocht door bijvoorbeeld het bezoeken van familie, sporten of de kroegtijger uithangen. Een rouwproces linken aan de COVID-19 crisis klinkt misschien vergezocht, maar ik ben niet de eerste die hierover nadenkt. Susan David, een psychologe op Harvard Medical School, biedt podcasts aan om je te helpen emotioneel stabiel te blijven in deze periode (2). Zij vertelt waarom het belangrijk is om te dealen met onderdrukte gevoelens, zeker in deze periode. Toen ik deze podcast luisterde, herkende ik veel overeenkomsten met de huidige situatie. De intelligente lock-down is een moeilijk proces waar je constant bij stilstaat. Het rouwproces is een proces waarbij men zich erg bewust is van een periode vóór iemand komt te overlijden en de periode erna . Het ‘overlijden’ kan worden gezien als de dag dat premier Rutte aankondigde dat er een lock-down werd ingevoerd. Hierdoor is er een periode ontstaan vóór het coronavirus en de periode waarin we moesten dealen met de gevolgen van het coronavirus. Wat belangrijk is om te weten dat bij een rouwproces geen vaste structuur is. Rouwverwerking is geen lineair proces en dit kan ervoor zorgen dat de fases door elkaar heen lopen. Hoe verloopt zo’n rouwproces? En hoe kan het begrijpen van dit rouwproces ons helpen in deze periode van Corona?

 

De fases van het rouwproces

Elisabeth Kübler-Ross was een psychiater die zich richtte op rouwprocessen. Ze heeft boeken geschreven over de verschillende fases in rouwprocessen (3). De fases die zij benoemt, zijn goed toe te passen op de huidige situatie. Hieronder zal ik de link leggen tussen de rouwfase en de mogelijke toepasbaarheid op de intelligente lock-down.

  • Ontkenning

Het ontkennen van een probleem kan erg fijn zijn. Het moment dat je ’s ochtends wakker wordt en je een halve seconde niet bewust bent van de crisis die nu heerst, dat je wil je toch de hele dag? Echter komt de realiteit vrij snel tot je en bedenk je dat de wereld in andere omstandigheden verkeert. Sommige mensen stellen vraagtekens bij de echtheid van het coronavirus. Het virus wordt ontkent of er worden complottheorieën bedacht (4). In een rouwproces is de fase van ontkenning een manier om niet overweldigd te raken. Het is een natuurlijke manier om niet meer toe te laten dan waar we mee om kunnen of willen gaan.

  • Boosheid

Deze fase komt in veel verschillende verschijningsvormen terug. Je kunt boosheid voelen naar het coronavirus, omdat het bestaat of om de gevolgen die het heeft. Je kunt ook boosheid ervaren naar onze minister-president Mark Rutte, omdat hij maatregelen verlengd of juist versoepeld. Maar het kan zich ook meer uitten in alledaagse situaties zoals het ontstaan van meer ruzies tussen huisgenoten of andere medebewoners. Je ben misschien sneller geïrriteerd dan voorheen. Nu begint de discussie al eerder over simpele dingen zoals het opmaken van het wc-papier zonder het aan te vullen waardoor jij nu op de wc zit zonder toiletpapier. Ja, ik maakte een grap over het tekort van toiletpapier in de COVID-19 crisis 😊 .

  • Onderhandelen

In deze fase proberen mensen iets te veranderen aan de situatie door actie te ondernemen. In een rouwproces kan iemand na het overlijden van een dierbare gaan overcompenseren door contact met andere dierbaren goed te onderhouden. Door deze overcompensatie verwacht deze persoon misschien (on)bewust dat zijn andere dierbaren niets slechts overkomt. Een voorbeeld van een actie in de COVID-19 crisis is het anderhalve meter afstand houden van iedereen om je heen. Bij de fase van onderhandelen verwachten mensen een soort tegenprestatie.  Als deze actie ondernomen is, kan een persoon als tegenprestatie verwachten dat er geen kans mag zijn om ziek te worden. Het is onrealistisch te denken dat er geen enkele mogelijkheid is om ziek te worden. Helaas heeft iedereen een kans om ziek te worden. Het enige realistische doel is om deze kans zo veel mogelijk te verkleinen door je aan de maatregelen te houden.

  • Depressie

Bijvoorbeeld het gevoel van moedeloosheid op sommige ochtenden dat ervoor zorgt dat je op sommige ochtenden je bed niet uit wil komen. Je komt de realiteit onder ogen en beseft je misschien dat de maatregelen nog wel even voortduren. Het is het gevolg van onderdrukte negatieve gevoelens zoals verdriet, onmacht en woede. Deze onderdrukte gevoelens komen ergens vandaan. Als toegepast psycholoog in spé vraag ik je om na te denken of je een beter gevoel krijgt als je blijft liggen. Is het antwoord nee? Dan weet je waarschijnlijk al dat er iets anders aan de hand is. Er bestaan passieve en actieve strategieën om met negatieve gevoelens om te gaan. Probeer te bedenken welke actieve strategieën jou helpen om met verdriet, onmacht en woede om te gaan.

  • Aanvaarding

Een belangrijk begrip voordat je bij aanvaarding komt is: unfinished business. Dit zijn onverwerkte emoties naar aanleiding van verlieservaringen. Zoals hierboven al beschreven zijn verlieservaringen datgene wat jij bent verloren door de maatregelen van COVID-19. Je voorkomt unfinished business door deze emoties bloot te leggen. Je baalt ervan dat je vrijheden zijn ingeperkt of bent verdrietig omdat je iemand in het bijzonder mist. Ik moedig je aan te reflecteren op je eigen emoties en te kijken waar ze vandaan komen. Aanvaard voor jezelf dat deze emoties er zijn. Je zult merken dat deze emoties die je nu zo bewust ervaart uiteindelijk naar de achtergrond verplaatsen.

 

Passieve en actieve strategieën

De reden dat ik deze processen deel heeft alles te maken met één ding. Je hebt meer controle over je eigen emotionele stabiliteit dan je wellicht denkt. Binnen deze fases kun je jezelf afvragen of het verstandig is wat je aan het doen bent. Voel je je er beter door als je in bed blijft liggen of gaat twitteren over de grote neus van Mark Rutte? In de vorige blog heb je geleerd dat je mag kijken naar de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid. Zoals je misschien wel merkt, borduurt deze blog hierop verder. We hebben geen invloed op de situatie, maar wel op hoe wij hiermee omgaan.  Invloed proberen uit te oefenen op datgene waar we eigenlijk geen invloed op hebben, geeft ons een gevoel van onmacht. We zullen moeten kijken waar we wel invloed op hebben! Actieve strategieën zijn bijvoorbeeld sporten, nieuwe hobby’s bedenken en een dagelijkse structuur toepassen.

 

Conclusie

Deze COVID-19 crisis is soms best vermoeiend. Wij mensen houden van structuur. Het geeft ons het gevoel dat we weten waar we aan toe zijn. In de huidige omstandigheden zijn er overeenkomsten met de fases van een rouwproces. Binnen deze fases moeten we kijken wat goed voor ons is en wat niet. Soms moeten we onszelf ertoe zetten om acties te ondernemen en dat is helaas moeilijker dan in bed blijven liggen. Het is goed om je bewust te zijn wat voor gevoelens er bij je omgaan. Ik daag je uit kritisch naar jezelf te kijken. Wat voor omgangsmanier heb jij gevonden met de COVID-19 maatregelen?

Laat het vooral weten 😊

 

  1. https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5094096/psychische-zorg-coronacrisis-videobellen-corona-covid-19-ggz
  2. https://podcasts.apple.com/us/podcast/moving-forward-with-grief/id1504596643?i=1000471292130
  3. https://www.kublerrossvlaanderen.be/?item=1_de_vijf_fasen_van_rouw
  4. https://www.parool.nl/wereld/de-5-meest-krankzinnige-complottheorieen-over-corona~b1c72387/

 

15 april 2020

Blog 3: Invloed in overvloed

Allereerst hoop ik dat het goed gaat met jullie. Door wat er nu speelt in de wereld voel je misschien gevoelens van rusteloosheid en onmacht. Wij mensen zijn gewend om snel een oplossing te vinden voor een probleem. Als je buikpijn hebt, ga je naar de huisarts en als je laptop een error heeft, ga je naar een ICT-er. Nu zijn we echter tegen een probleem aangelopen waar geen directe oplossing voor is. Hierdoor kun je blijven rondlopen met gevoelens van rusteloosheid en onmacht. De maatregelen zijn van grote invloed op ons dagelijks leven en daar zullen we aan moeten wennen. Hoe zorg je ervoor dat je niet met onrust en onmacht blijft rondlopen? Deze blog gaat je daarbij hopelijk helpen. Je hebt namelijk invloed in overvloed! Laten we eerst starten met een kleine anekdote…

 

Puberende Jurian

Mijn moeder was er maar druk mee: puberende Jurian. Net als de meeste pubers had ik erg moeite met gezag. Met name als ik iets niet mocht van mijn ouders dan begon ik te protesteren. Dat uitte zich in grote discussies en verheven stemmen. Als protesteren niet hielp, deed ik het stiekem. Een mooi voorbeeld: op 16-jarige leeftijd wilde ik heel graag oorbellen laten schieten. Mijn moeder had aangegeven dat ze dit alles behalve goed vond. Doordat de oorbellen mij werden verboden, wilde ik het (onbewust) nog meer. Voor ik het wist zat ik in de stoel bij de juwelier en je kunt je voorstellen dat het niet gezellig was bij thuiskomst.  Er worden grenzen gesteld en daarom ga je protesteren. Toen ik de puberteit achter me had gelaten (en ja: dat duurde even), koos ik er eens voor om wél te doen wat mij werd gezegd. Wat bleek: het was niet zo veel moeite. Ik heb ervaren dat het mij (vaak) meer moeite kost om tegen regels in te gaan, dan regels op te volgen.

 

De huidige COVID-19 crisis:

Gelukkig ben ik niet de enige die zich verzet tegen regels. Ook met COVID-19 worden ons regels opgelegd waartegen we ons (on)bewust verzetten.. Sommige mensen klagen over wat er allemaal niet mogelijk is op dit moment en anderen beginnen als een gek te desinfecteren. Proactief of niet, helaas werkt dit niet voor je emotionele stabiliteit. Sterker nog, deze acties zorgen voor nog meer frustraties en spanningen. Net als die buikpijn of computererror zijn er deskundigen bezig met een oplossing voor het probleem. De voorzitter van de Europese Commissie verwacht eind 2020 een vaccin tegen het coronavirus(1). Dit betekent dat “normaal” zoals wij het kennen waarschijnlijk nog lang niet terugkomt. De huidige situatie is voor nu het nieuwe “normaal” en daar hebben wij geen invloed op. De eerste stap om deze situatie makkelijker door te komen? Acceptatie (2). Acceptatie betekent overigens niet dat je het niet vervelend mag vinden. Het betekent dat je inziet dat je niks kan doen om deze situatie te veranderen en dat het dus geen zin heeft om je hier druk om te maken. Als je accepteert dat je er geen directe invloed op hebt, kun je vervolgens afstand van nemen. De vraag is natuurlijk: Hoe doe ik dat?

De cirkels van Covey

Het leukste van studeren aan de opleiding Toegepaste Psychologie is dat je wordt doodgegooid met psychologische modellen, onder andere: de cirkels van Covey (3). Het model heeft twee onderdelen waardoor het zowel simpel als goed toepasbaar.

  • De binnenste cirkel is de cirkel van invloed. Bij deze cirkel bedenk je waar jij directe en indirecte invloed op hebt. Aspecten in directe invloed zijn bijvoorbeeld anderhalve meter afstand houden en je handen regelmatig wassen
  • Jij kunt ook invloed uitoefenen op het gedrag van andere mensen. Dit wordt indirecte invloed genoemd. Spreek bijvoorbeeld regels af met je huisgenoten over hun sociale gedrag. Bij directe en indirecte invloed kun jij dus zelf actie ondernemen om het probleem op te lossen. In de cirkel van betrokkenheid zitten alle aspecten waar je geen directe of indirecte invloed op hebt. De aspecten die in deze cirkel zitten, houden ons vaak bezig. Een voorbeeld hiervan is dus het piekeren over een uitzichtloze situatie. Op veel onderwerpen rondom COVID-19 hebben wij ook geen invloed. We moeten dus accepteren dat we de komende tijd in onzekerheid leven over het verdere verloop van deze crisis.
  • Zijn er acties die je kunt uitvoeren om je piekergedachte om te zetten in iets waar jij wél invloed op hebt?

    De vervolgstap

    Nu kan ik me voorstellen dat je denkt: welke acties? Een voorbeeld van een actie die ik zelf toe heb gepast is het schrijven van deze blog. Op de homepagina kun je lezen over mijn motivatie voor deze blog. Ik maakte mij zorgen over de emotionele stabiliteit van mensen in de COVID-19 crisis. Een paar weken gingen voorbij en ik bleef piekeren over deze gevolgen. Ik ervaarde gevoelens van machteloosheid omdat ik er niets aan kon veranderen. Dit model liet mij inzien dat ik wél een cirkel van invloed heb in deze situatie. Ik stelde mezelf de vraag hoe ik het beste mensen kan helpen en wat de beste manier is om deze mensen te bereiken. Toen ontstond het idee om een blog te schrijven. Ik heb enkele vrienden gevraagd om mee te denken over mijn eerste onderwerp en met een paar dagen ging deze pagina online.  Nu zijn we een paar blogs verder en ik heb bijna 1000 pageviews bereikt. Bedankt daarvoor! Het model stelt de eis dat je acties onderneemt. Alleen bij het ondernemen van acties zul je daadwerkelijk verschil merken.

     

    Herken jij deze piekergevoelens? Start met het maken van een overzicht van de cirkel van betrokkenheid. Dit overzicht zorgt voor verduidelijking van je piekergedachten. Schrijf deze piekergedachte volledig uit. Als je dit hebt gedaan start je met een tweede overzicht. Dit tweede overzicht is voor de cirkel van invloed. Probeer een vertaling te maken naar concrete acties. Vind je dit lastig? Vraag dan een naaste die je hierbij kan helpen. En.. Je hoeft echt geen blog te starten. Alles mag, hoe klein of groot je actie ook is. Heb je nog meer hulp nodig bij het opstellen van doelen? Kijk dan even naar de SMART-methode om acties op te stellen (4). Deze methode zorgt ervoor dat je actie specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdsgebonden is. Als je actie SMART geformuleerd is, voorkom je dat je actie uiteindelijk niet uitgevoerd wordt.

     

    Conclusie

    Het kan zijn dat je de afgelopen tijd rondloopt met gevoelens van rusteloosheid en onmacht. Dat is heel vervelend en daar wil je graag van af. Iedereen gaat anders om met de COVID-19 maatregelen. Het zou mooi zijn als jouw omgang met deze maatregelen jouw emotionele stabiliteit ten goede komt. De eerste stap naar verminderen van deze gevoelens, is het accepteren van de huidige situatie. Accepteer dat je geen invloed hebt op de genomen maatregelen. Als je dit gedaan hebt, kun je kijken naar mogelijke acties. Als je accepteert dat je ergens geen invloed op hebt, kun je afstand doen van deze piekergedachten. Heb je wel ergens invloed op? Dan kun je acties opstellen. Deze acties zorgen voor het verminderen van je gevoelens van rusteloosheid en onmacht.

    In zekere zin weten we allemaal wat goed is voor onszelf. Dat we weten wat goed voor ons is, betekent niet dat we dat ook altijd opvolgen. Ik raad je daarom sterk aan om de cirkels van Covey voor jezelf in te vullen.

    Ik vind het ontzettend tof om jullie meningen en suggesties te lezen in de ideeënbak. Dankjewel daarvoor. Het is heel gaaf om te zien dat er interesse is voor deze onderwerpen. Blijf dat ook vooral doorgeven!  

     

    Zou je de blog willen delen?

    Liefs Jurian

     

    5 april 2020

    Blog 2: 17 miljoen mensen op 1,5 meter afstand

    Voordat de COVID-19 crisis ruim een maand geleden begon, stond mijn agenda vol met leuke plannen. Als ik nu in mijn agenda kijk, zie ik dat bijna al mijn plannen niet door kunnen gaan. Mijn lege agenda gaat de komende maanden ook niet gevulder worden ben ik bang. Deze vrije tijd zorgt ervoor dat ik me op sommige momenten meer alleen voel dan voorheen. Ik ben blijkbaar niet de enige. Afgelopen week deelde I&O Research / UT een onderzoek over eenzaamheid in Nederland en de resultaten zijn verbazingwekkend (1). Een kwart van de mensen die mee deden aan het onderzoek geven aan zich eenzamer te voelen. Jongeren tussen de 18 en 25 jaar oud die meewerkten aan dit onderzoek gaven zelfs in de helft van de gevallen aan zich eenzamer te voelen. Een verklaring die hiervoor wordt genoemd in het onderzoek is dat jongeren de grootste verandering doormaken op sociaal gebied. Aha! Dat verklaart mijn zelfmedelijden als ik naar mijn agenda kijk!

     

    Wat is eenzaamheid?

    Eenzaamheid is “Het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties. Het kan zijn dat het aantal contacten dat men heeft met andere mensen geringer is dan men wenst. Het kan ook zijn dat de kwaliteit van de gerealiseerde relaties achterblijft bij de wensen” (2). Als we naar deze definitie gaan kijken, is het helemaal nog niet zo gek dat we ons eenzamer voelen in deze quarantainetijd. Het aantal sociale contacten is (als het goed is) flink afgenomen en is voor veel mensen dus minder dan gewenst. Daarnaast blijft de kwaliteit van sociaal contact door digitale middelen zoals videobellen toch minder bevredigend- en dit ligt helaas niet alleen aan mijn slechte wifi.

     

    Hoe werkt eenzaamheid?

    Evolutionair gezien speelt eenzaamheid een grote rol in overleving (3). Deze belangrijke rol begon al toen we klein waren. Kinderen hebben vaak last van verlatingsangst zodra hun verzorger de kamer verlaat. Kinderen beginnen dan te huilen omdat ze bang zijn dat hun verzorger niet meer terugkomt. Eigenlijk is huilen het gevolg van de verlatingsangst die ze ervaren. De baby is namelijk afhankelijk van zijn verzorger om te overleven. Later als kind leer je eenzaamheid te voorkomen door prosociaal gedrag in te zetten. Een voorbeeld hiervan is wederkerig altruïsme: als jij dit voor mij doet, doe ik dat voor jou.  Herken je dat? Ja, ik ook. Ik ben de jongste thuis en ik had twee slimme zussen die dit sneller doorhadden dan ik. Ook tijdens de adolescentiefase is de angst om eenzaam te zijn een belangrijke drijfveer. Deze periode is de experimentele fase waarin je gaat uitzoeken wie je bent, wat je wil en wie je wil zijn. Dit wordt het psychosociaal moratorium genoemd. Je ontdekt alternatieve levensstijlen en gedachten van andere mensen die je afweegt tegen de levensstijl en gedachten die je van huis uit hebt meegekregen. Deze experimentele fase wordt nu gehinderd omdat je nu dus minder verschillende mensen spreekt. De mensen die je spreekt, ken je waarschijnlijk al erg goed of komen overeen met jouw eigen levensstijl of gedachten. Wat ik wil zeggen is dat je ergens dus behoefte hebt aan andere inzichten om jezelf te ontwikkelen. Je zet normaal gesproken prosociaal gedrag in om eenzaamheid te voorkomen. Nu je veel minder wordt uitgedaagd omdat we minder (nieuwe) mensen ontmoeten, kan dit een gevoel van eenzaamheid opwekken.

     

    Oké en nu?

    De eerste stap naar gedragsverandering is kennis. Nu hoor ik je al denken: ugh veranderen, moet dat? Ja, gedragsverandering ontstaat niet door alleen deze blog te lezen. Nee, ik kan je niet van je eenzaamheid afhelpen. Nee, ik kan niet beloven dat deze maatregelen wonderbaarlijk verdwijnen maar wij samen, jij en ik, kunnen wel de eenzaamheid beperken. Deze ijverige blogger heeft namelijk een onderzoek gevonden die bevestigt dat eenzaamheid vermindert in combinatie met een andere factor (4). Een betekenisvol leven! De meeste mensen ervaren betekenis in hun leven door hun sociale relaties. Aangezien dit niet volledig vervuld kan worden op 1,5 meter afstand moeten we iets anders bedenken.

    Er zijn vier stappen die tot een betekenisvol leven leiden:

    • Ten eerste moeten huidige activiteiten gerelateerd zijn aan toekomstige resultaten.
    • Ten tweede moet er autonomie ervaren worden. Autonomie is het gevoel dat je zelf mag bepalen hoe je activiteit er uit gaat zien.
    • Ten derde willen we acties als positief en moreel zien. (Oh ben ik daarom met deze blog begonnen?)
    • Ten slotte, het moet leiden tot zelfontwikkeling.

    Ideetje!

    Om deze abstracte brei theorie iets concreter te maken, geef ik een aantal ideeën die je mag lenen. Ga dingen doen waar je met trots op terug kunt kijken! Ga een taal leren, ga skeeleren, ga iets doen wat je nog nooit hebt gedaan. Maak gebruik van die extra uren! Heb je hier een beetje hulp bij nodig? Dan moet je de Facebookpagina Binnenpret met Lieke even opzoeken (5). Lieke is deze Facebookpagina begonnen enkele dagen nadat er bekend werd gemaakt dat de maatregelen tot 1 juni worden verlengd. Ze is daarom een soort virtuele aftelkalender begonnen waarbij ze je iedere dag op de hoogte stelt van activiteiten die jij kunt doen! Dit is zo’n gaaf initiatief! Daarnaast wil ik je ook op het hart drukken dat deze tijd weer voorbij gaat! Nog een tip om eenzaamheid tegen te gaan is het maken van plannen voor na de quarantaine. Heb jij al met vrienden afgesproken wat je als eerste gaat doen als deze tijd afgelopen is? Ik ga als eerste naar een feestje en ik ga dansen tot mijn voeten het begeven! Ik kan de Deep House al bijna horen en de whisky-cola in mijn glas horen klotsen. Ik daag je uit om een eerste activiteit op te schrijven! Beschrijf het zo concreet mogelijk. Waar ben je? Met wie ben je? Welke outfit draag je? Ben je iets aan het drinken of eten? Hoor je muziek? Welke nummer! Ga zo maar door.

     

    Conclusie

    Nu weet je dat eenzaamheid op dit moment veel meer voor komt, hoe het ontstaat en hoe je het kan verminderen. Ik hoop dat je een paar ideeën kunt toepassen in je dagelijks leven.. Succes! 😊  En.. laat even weten wat je van de blog vindt.

    Zou je graag een specifiek thema willen teruglezen? Stuur het in de ideeënbak!

     

    (1) https://www.ioresearch.nl/actueel/nederlanders-houden-zich-aan-corona-regels-vooral-jongeren-eenzaam/

    (2)https://research.vu.nl/ws/files/73664713/2007%20vTilburg%20dJongGierveld%20Zicht%20op%20eenzaamheid

    (3) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3855545/

    (4) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2717555/

    (5) https://www.facebook.com/lieke.binnenpret.9

     

     

    31 maart 2020

    Blog 1: Van chilloutfit naar chillmodus

    Allereerst wil ik beginnen met een les die ik enkele jaren geleden heb geleerd uit eigen ervaring. Ik ben naar de praktijkondersteuner bij de huisarts gegaan met klachten zoals neerslachtigheid en weinig energie. Een praktijkondersteuner wordt ook wel een POH-GGZ genoemd. Dit is een hulpverlener in de eerstelijns geestelijke gezondheidzorg die je met een paar sessies weer op weg kan helpen als je die weg even kwijt bent geraakt. Een van de eerste sessies vertelde ik dat zodra ik thuis kwam mijn alledaagse kleren verruilde voor een gemakkelijke outfit zoals een pyjama of joggingbroek. Er is nu weinig reden om de deur uit te gaan en je alledaagse outfit aan te trekken nu je niet meer naar werk of school hoeft te gaan, toch? Als jij hier ook zo over denkt moet je even verder lezen! De praktijkondersteuner legde mij uit hoe je je gemakkelijke outfit associeert met ontspanning en daardoor een passieve houding aanneemt. Je gaat dus onbewust van een actieve houding naar een passieve houding. Je brein associeert super snel zowel bewust als onbewust en ja, zelfs onder minder intelligent bedeelden onder ons. Als jij een chilloutfit aan hebt, associeert je brein dit met een chillmodus.

     

    Hoe werkt dit dan?

    De ijverige student die ik ben, begon te googelen en kwam maar niet op een wetenschappelijke term die dit verder onderbouwt, helaas. Daarom ben ik begonnen in mijn eigen netwerk rond te vragen over het chillpakkie fenomeen. Een collega met ervaring als psychologe vertelt: “ik denk dat als je überhaupt kijkt naar wat kleren doen, wat materialen doen en hoe je hersenen constant associëren, je een heel goed punt hebt. Een chilloutfit kan zeker een chillmodus veroorzaken”. Ze wijdt hierna verder uit over hoe associatie in je brein werkt. Met name het compartimentaliseren of je mental mindmapping is iets wat hier mee te maken heeft. Huh, wat? Ik probeer het uit te leggen aan de hand van een voorbeeld. Je brein is een grote kast met allemaal “laden” met informatie. Bij het begrip ontbijten denk je misschien aan brood of melk en hier kun je weer op door associëren. Dit wordt ook wel mindmapping of vrij associëren genoemd. Zo associeer je plekken, spullen en mensen onbewust aan iets anders. Zo associeer je dus ook onbewust je chilloutfit met relaxen. Hierdoor zorg je er dus voor dat je in een passieve houding terecht komt.

    Dat associëren kun je trouwens ook doen met een vriend of vriendin! Begin met één begrip en noem een woord dat jij daar weer aan linkt waar je vriend dan weer op door associeert. Uiteindelijk kom je waarschijnlijk bij een heel ander onderwerp uit. Tip van mij voor jou: Tim Hofman bespreekt in zijn podcast “Hoe overleef ik dag in dag uit thuis zitten?” een soortgelijk fenomeen (17:40-19:34). Een aanrader om te luisteren!

    Conclusie

    Haha, de grootste grap is dat ik dit schrijf in een chilloutfit en een glas rode wijn dus neem vooral aan wat je aan wil nemen. Ik ontmoedig niet om ’s avonds lekker op de bank te ontspannen met een chilloutfit alleen is het belangrijk dat je je bewust bent wat deze outfit onbewust met je doet.

    Een paar tips voor de huismussen:

    • Trek ‘s ochtends direct een normale outfit aan en verruil deze pas als je gaat ontspannen aan het einde van de dag.
    • Eet maaltijden gewoon aan tafel en niet op de bank of in bed. Zo voorkom je dat je hier blijft hangen.
    • Neem regelmatig een douche en trek outfits aan waar je normaal ook de deur mee uitgaat. Doe het voor jezelf, en niet voor anderen. Je zult je merken dat je hierdoor lekkerder in je vel gaat zitten